Gezien willen worden.....

Dat is waar het tot voorkort in mijn leven allemaal om draaide.
En dan voornamelijk op mijn werk.
En als ik maar een klein beetje dacht dat het niet gezien werd wat ik deed,
ging ik gewoon een stapje harder lopen en nog meer mijn best doen.
Tja, hardlopers worden niet voor niets doodlopers genoemd....
Er komt een dag waarop je tegen jezelf moet zeggen;
Nu is het klaar! Voor mij is dat vandaag precies een jaar geleden.
Toen ik samen met Jeroen in de bank zat, kwam opeens het hoge woord eruit:
Ik stop er mee!! Heel even keek hij mij stom verbaasd aan?
Al snel had hij in de gaten dat ik het over mijn werk had.
Hij geloofde me niet meteen, want ik had al vaker iets in die richting geroepen.
Maar ik was echt bloedserieus! Het was klaar.
Na mijn burn-out in 2018 ben ik een beetje blijven strugglen op mijn werk.
Ik zocht iets, wat ik op de een of ander manier niet kon vinden.
Ik miste de voldoening in mijn werk, ik wilde graag het verschil maken, ik wilde er toe doen.
𝐆𝐞𝐳𝐢𝐞𝐧 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐮𝐬.....
Uiteindelijk kostte me dat veel meer energie dan het me opleverde en dan is er nog maar één optie.

Stoppen en iets gaan doen wat wel bij je past.
Het was een rare periode, nadat ik daadwerkelijk opgezegd had.
Opluchting alom omdat het hoge woord eruit was, maar aan de andere kant verdriet, omdat je na 22 jaar bij hetzelfde bedrijf, afscheid gaat nemen.
Heel erg dubbel, maar ik was er 200 % van overtuigd dat ik de juiste keuze maakte.
Op 30 maart had ik mijn laatste werkdag.
Op 31 maart begon mijn nieuwe leven.

𝐃𝐚𝐚𝐫𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐫 𝐦𝐞𝐞𝐫...💜